توسعه پایدار (Sustainable Development)، مفهومی است که به واسطه پیامدهای منفی محیط زیستی و اجتماعی ناشی از رویکردهای توسعه یک جانبه اقتصادی بعد از انقلاب صنعتی و تغییر نگرش بشر به مفهوم رشد و پیشرفت پدید آمده است. این مفهوم تلاش دارد که با نگاهی جدید به توسعه، اشتباهات گذشته بشری را تکرار نکند و توسعه ای همه جانبه و متوازن را رقم بزند. بتن یکی از مواد پر کاربرد در صنعت ساخت و ساز به شمار میآید به نحوی که دومین ماده پرمصرف در دنیا بعد از آب به شمار می آید. از سوی دیـگر، در فرآیند تولید سـیمان که یکی از اجزای اصلی بتن می باشد، به ازای هر تن سیـمان تولید شده 0/9 تن دیاکسید کربن وارد جو زمین میشود. بنا بر آمارهای جهانی، تولید سیمان سهمی 8 تا 10 درصدی در تولید دی اکسید کربن که یکی از گازهای گلخانه ای به شمار می آید، دارد. شایان ذکر است که بنا بر کـنفرانس 2030 پاریس، کشورها همواره متعهد خواهند بود که تولید گازهای گلـخانه ای را به حداقل ممکن در راستای حفظ محیطزیست و جلوگیری از گرم شدن زمین برسـانند. بالطبع در این راستا کشور ما ایران هم از این امر مستثنی نخواهد بود. همین اثرات باعث ایجاد شرکت های پیشرو در زمینه توسعه پایدار و همکاری با یکدیگر برای ایـجاد سازگاری بتن با محیط زیست در جهان گردیده است. در این راستا تلاش هایی در خصوص ایجاد مصـالح پایدار صورت گرفته که منجر به ایجاد نوع جدیدی از بتن به نـام بتن سبز شده است. در ساخت بتن سبز از فرآیندهایی استفاده می شود که هیچ گونه ضرری برای محیط زیست ندارد. به علت مزایای منحصر به فرد این نوع مصالح از قبیل افزایش دوام، خواص مکانیکی و صرفه اقتصادی و اکولوژی در سال های اخیر استفاده از آن رواج یافته و به بتنی محبوب در بین سـازندگان تبدیل شده است. لـذا برای دستیابی به ساخت و ساز سبز یا پایدار، بتن سبز بهترین انتخاب می باشد. با اسـتفاده از تـکنولوژی سبز در تولید مصالح میتوان منابع انرژی و مواد طبیعی را برای نـسل های بعدی ذخیره نگه داشت. همچنین با جایگزین نمودن مواد زائد به جای مواد خام طبیعی، مشکلات زیست محیطی کاهش یافته و از انتشار گازهای گلخانه ای جلوگیری میگردد.
بتن، به عنوان مصالحی پرکاربرد در ایران و جهان در دهههای اخیر، توجه پژوهشگران بسیاری را به خود جلب نموده و بهبود کیفیت اختلاط، اجرا و عملآوری بتن، و همچنین خواص عملکردی آن، بدون شک یکی از مهمترین شاخصههای رشد و توسعهیافتگی، در هر کشور است. پتانسیلهای کشور ایران در تولید سیمان و بهرهبرداری از صنایع وابستۀ بتن، که جزو صنایع قدیمی کشور نیز هست، ضمن ایجاد اشتغال و کمک به صادرات، لزوم تحقیق و توسعۀ هرچه بیشتر، پیرامون این ماده مهم را، در کشور ما یادآور میشود؛ امری که به نوبۀ خود، میتواند منجر به رشد و شکوفایی این صنعت شده و به بهبود کیفیت ساختوساز و موارد مصرف انواع بتن در ایران و منطقه بینجامد.
از سوی دیگر، به دلیل تأثیر نامطلوب آلایندهها بر طبیعت، و تهدیدهای آن بر زندگی موجودات زنده، حفظ محیطزیست، دغدغۀ رو به رشد سالهای اخیر، در میان جوامع بشری هست و خواهد بود. مقدار زیاد استفاده از بتن و لزوم کاهش آلایندگی ناشی از بتن و صنایع وابستۀ آن، و دستیابی به بتنهای دوستدار محیطزیست، موضوع مهمی را برای تحقیق ایجاد کرده که به بتنهای سبز موسوم است. وجود این موضوع مهم باعث شد تا «آزمایشگاه دوام بتن سبز دانشگاه شهید بهشتی»، زیر نظر اساتید و اعضای هیئت علمی دانشکده مهندسی عمران، آب و محیطزیست این دانشگاه و با همّت و پشتکار دانشجویان علاقهمند تأسیس شود. این مرکز با هدف پیشبرد اهداف آموزشی، پژوهشی و صنعتی، چشماندازی از ارائۀ انواع خدمات به دستاندرکاران صنعت بتن را، فرا راه خود ترسیم نموده است.